စာရြက္အလြတ္ေပၚက ငါ့ၿခစ္ရာတစ္ခ်ဳိ႕

မုိင္တစ္ေထာင္

ပ်ံသန္းလာတဲ့ငွက္ဟာ

လမ္းေၾကာင္းေၿပာင္းလုိက္တယ္

အခု

ပင္လယ္ထဲကုိထုိးစုိက္ဆင္းဖုိ႔တဲ့

ဒါဟာ

ရူးရူးမုိက္မုိက္ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဘူး


နင့္ကုိ

`ဘယ္သူက ခဏခဏ လာခုိင္းလုိ႔လဲ´

ဒီစကားစုကုိ

မင္းမၾကာမၾကာအသုံးၿပဳဖူးတယ္ …ေဖေဖာ္၀ါရီ


အေမွာင္နဲ႔ ေနသားက်လြန္းလုိ႔

ခံစားမႈကုိယ္၌က ၿပိဳးၿပဳိးၿပက္ၿပက္

လက္လက္ထေနတဲ့ စိတ္ကူးကုိ

ထူးခတ္ထားစမ္းပါ….

ေရၿပင္ကုိထုိးခြဲ၀င္သြားဖုိ႔

ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကုိေၿဖာင့္တန္းထားယုံပဲ…။


ခရီးစဥ္စဆုံး

အဲဒီဘူတာစဥ္အမည္ေတြဖ်က္ထားလုိက္တယ္

ေဖေဖာ္၀ါရီ)

မတ္)

ဧၿပီ)

ေမ)

ေၿမပုံမသုံးဘူး

သံလုိက္အိမ္ေၿမွာင္ယူမလာနဲ႔

ဂ်ိီပီအက္စ္ကုိေရထဲပစ္ခ်လုိက္


ၾကယ္ၿမင္လၿမင္ဆုိရင္ေတာင္

ပင္လယ္ရဲ႕ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကုိ

ဆင္ၿခင္လုိ႔ရၿပီ…


ခင္ဗ်ားေၿပာေတာ့ သက္သက္လြတ္သမားတဲ႔

ခင္ဗ်ားသြားေတြက ခႊ်န္ၿမလြန္းေနတယ္


စီးပြားပ်က္ကာလလား

ၿခဴးတစ္ၿပားမွမကပ္သူအတြက္ေတာ့

သိပ္မထူးၿခားပါဘူး

ေသစာရွင္စာေတာင္မသင္ဘူးေပမယ့္

ဒီက်မ္းကုိသူအေသအခ်ာေရးခဲ့တာပါ…


ေထာင္နံရံကုိ

အေတြးအေခၚနဲ႔ေဆာင့္ၿဖဳိလုိက္ေတာ့

ခင္ဗ်ားအသံကုိ ရာစုသစ္ထဲမွာၿပန္ၾကားတယ္


ကမာၻၾကီးလည္တာကုိ

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့လက္ပုိက္ၾကည့္မေနႏုိင္ဘူး

ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ခ်ာလပါတ္ရမ္းလုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ

ဘ၀ကလြမ္းဖုိ႔ေတာင္အခ်ိန္မရရွာဘူး…။



မုိးလႈိင္ည

1 comment:

Unknown said...

ကမၻာႀကီးလည္တာကုိ က်ဳပ္ကေတာ့လက္ပိုက္ၾကည့္မေနနိုင္ဘူး
ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ ခ်ာလပတ္ရမ္းလို႔
တစ္ခါတစ္ေလ
ဘ၀က လြမ္းဘို႔ေတာင္အခ်ိန္မရဘူး.

ဟုတ္တယ္ေနာ္...တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဆို
ဘ၀ကလြမ္းခ်ိန္မရွိေအာင္ကို
ခ်ာလပတ္လည္ေနေတာ့တာ......။